Van de Psalmen van David tot de Koran. Van acht jaar NIDA tot NIDA2.0. Je hoort het allemaal in de laatste begrotingsbehandeling van NIDA Rotterdam in #raad010. Aan @Bas van Noppen de eer! Je leest en ziet het hier:
Voorzitter,
Dit is voor NIDA de laatste begrotingsbehandeling. Maar niet getreurd de inspirerende boodschap van NIDA leeft voort, al zij het straks op een andere manier.
En nu kan een gemeentebegroting best inspirerend zijn en tot op zekere hoogte zelfs profetisch zijn, waar het gaat om de verdeling van de middelen de komende jaren… maar in plaats van in de cijfers te duiken en passages uit de begroting te quoten, leek het ons ook goed om eens wat meer uit te zoomen, vanuit een meer hemels perspectief zo je wil, en daarvoor de boodschap van profeten er nog eens bij te halen…
De steen die de bouwlieden afwezen. Is uiteindelijk de hoeksteen geworden.
Een passage uit één van de Psalmen van de profeet David.
Deze psalmen leren ons, net zoals de geschiedenis ons leert, dat de gevestigde orde en machthebbers in eerste instantie zich afwijzend opstellen tegenover de verandering die een stad of land zó nodig heeft, voordat ze haar op waarde weten te schatten.
Vaak beseft men pas later, hoe waardevol en essentieel de vernieuwing of boodschap, die in eerste instantie nog werd afgewezen, hoe onmisbaar die boodschap uiteindelijk is voor de toekomst van stad en land.
De afgelopen twintig jaar, zien we dat dé politiek in Nederland, culturele diversiteit en de islam in het bijzonder, vooral afwijst als een probleem.
Een hele generatie is opgegroeid in een politiek klimaat waarin hun afkomst en geloof zijn geproblematiseerd, of zelfs gecriminaliseerd.
Acht jaar geleden wilde we dit met NIDA vanuit Rotterdam doorbreken.
Als NIDA zien we culturele diversiteit als een verrijking en zien we de islam niet als een probleem, maar als inspiratiebron voor de oplossing. Juist ook voor maatschappelijke oplossingen.
Als je de partijprogramma’s tot en met 2014 ziet, zelfs in een superdiverse stad als Rotterdam, dan zie je dat culturele diversiteit vrijwel nergens wordt benoemd als kracht, als een verrijking. Voor zo ver religie of islam ter sprake komen, wordt het genoemd als een zorg, als bron van radicalisering. Maar nooit als iets positiefs. En als men al sprak van discriminatie, dan ging het vooral over homofobie en antisemitisme. Het benoemen van islamofobie en racisme was toen nog taboe en was niet politiek correct.
Dit alles is Godzijdank, inmiddels, acht jaar later, wel anders.
En we zijn er zeker nog niet hoor, maar er zijn een hoop mooie stappen vooruit gemaakt. Zowel in de raad als in de stad.
Dat VVD-wethouders in Rotterdam vandaag de dag de culturele diversiteit in de stad een verrijking noemen, is een stap vooruit.
De vredesmanifestatie van NIDA op een vol vredesplein voor de Selam moskee als eenheid in diversiteit, een dominee, humanist, rabbijn, imam, hand in hand! Een stap vooruit.
Dat Leefbaar-wethouder Eerdmans hand in hand met quote-unquote “shariapartij” NIDA de stad vergroent met BabyBomen en dat de islam daartoe inspireert, is een stap vooruit.
Een volle Erasmusbrug met meer dan 10.000 Rotterdammers vol internationale solidariteit voor de bevrijding van Palestina, een stap vooruit!
Miljoenen extra in de strijd tegen armoedebestrijding, een stap vooruit. Subsidies voor de islamitische voedselbank, een stap vooruit.
Dat van links tot rechts partijen zien dat we de woningmarkt zouden kunnen hervormen met rentevrije en schuldvrije koopvormen, is een stap vooruit.
Acht jaar geleden stak de politiek nog haar kop in het zand voor zwarte piet. Inmiddels beseft ook deze gemeenteraad dat zij met subsidies zwarte piet zelf in stand heeft gehouden, en dat we dat niet kunnen maken. Het gaat lang niet zo snel als we zouden willen, maar het is een stap vooruit.
Honderden aangenomen moties, allemaal stapjes vooruit.
Acht jaar geleden was het onvoorstelbaar dat PvdA, SP, GL voor de verkiezingen een verbond zouden sluiten met NIDA, met een politieke partij op islamitische grondslag. Dit verbond was een mooie stap vooruit.
Maar de realiteit is ook dat de gevestigde orde, de machthebbers, de landelijke afdelingen van deze partijen landelijk, helemaal nog niet zo ver waren. En het niet begrepen. En er een samenleving was die het niet begreep. En er een stok werd gezocht om dit verbond mee kapot te slaan.
En zo geldt het voor zo veel zaken. Zeker waar het gaat om religie en islam in de politiek en samenleving is er nog zo veel onbegrip, angst, afkeer, haat, onduidelijkheid, en onzekerheid vanuit alle kanten.
We hebben met NIDA, als politieke partij, veel impact kunnen maken om dit te verbeteren, niet zo veel als we zouden willen, maar wel zo veel als we konden, binnen alle mogelijkheden, ruimte en ook beperkingen van het zijn van een politieke partij.
We hebben hiervoor nog een motie, een stapje vooruit, die we als politieke partij hiervoor nog willen indienen. Voor meer interlevensbeschouwelijk begrip, nuance, dialoog, samenwerking en waardering.
We zien nieuwe wegen, vormen en manieren waarin we in meer rust, met meer nuance, diepgang en wederzijds begrip, en ook meer impact, samen, meer kunnen bereiken.
We hebben als NIDA zo veel bereikt en geleerd, dankzij zowel de steun, samenwerking als ook de weerstand met een ieder van jullie in dit stadhuis, de burgemeester en wethouders, de journalisten, de griffie en al jullie politieke kleuren, dank daarvoor.
Samen bouwen we door. Met alle stenen en hoekstenen die daarvoor nodig zijn.
Ik sluit dit hoofdstuk van NIDA graag af met het korte en krachtig hoofdstuk uit de koran: De Tijd. Koranverzen waar we als NIDA veel van onze vergaderingen hier op het stadhuis mee zijn begonnen en waar we NIDA’s laatste begrotingsbehandeling graag mee afsluiten:
Bij de tijd, zeker, de mens is in verlies, behalve degene die geloven, die het goede doen en elkaar aansporen tot waarheid en geduld.