Rotterdam. Een stad met 174 nationaliteiten, iets minder dan het aantal lidstaten van de VN. Desalniettemin zegt de Rotterdamse burgemeester zich er Ban Ki Moon te voelen. Wat kan Rotterdam leren van het onlangs (28 aug jl.) gepubliceerde VN-rapport – dat van de echte Ban Ki Moon – met kritische conclusies en aanbevelingen over rassendiscriminatie in Rotterdam?
Rotterdam als voorbeeldstad?
Belangrijke taken en verantwoordelijkheden in de bestrijding van rassendiscriminatie vallen in Nederland immers onder de gemeenten, zo merkt ook het VN-comité op. Het comité uit haar zorgen over de vele gemeenten waar het hiervoor aan de nodige middelen en expertise ontbreekt. Vervult Rotterdam een voorbeeldrol, of heeft ook Rotterdam hierin nog wel een lesje te leren?
Gemeente Rotterdam discrimineert
Rotterdammers hebben zich in het afgelopen jaar nog nooit zo gediscrimineerd gevoeld (24%) en niet in de laatste, nee op de tweede plaats, door de overheid. De gemeente Rotterdam is onlangs zelf nog door de rechter herhaaldelijk veroordeeld voor rassendiscriminatie, zonder pardon. Eerder berispte de rechter de gemeente ook al voor haar verboden etnische registratie. Dit soort grondwettelijke overtredingen worden graag in de schoenen geschoven van ‘extreme’ partijen als de PVV of Leefbaar, maar in beide gevallen bestuurden niet zij Rotterdam, maar ‘degelijke’ middenpartijen met een ‘D’ in de partijnaam.
Diversiteit
De veelkleurigheid van de Rotterdammers is als die van de Verenigde Naties. Deze wereldwijde diversiteit in de stad heeft zich gedurende een mensenleven voltrokken. Er ontstaan de meest prachtige kruisbestuivingen die een Ban Ki Moon doen ontroeren, maar natuurlijk ook spanningen, misconcepties en discriminatie. Natuurlijk zijn we ons hier niet altijd van bewust. Racisme is soms keihard, maar vaak ook subtiel en onbedoeld. Je ziet het pas, als je het door hebt.
Rassendiscriminatie
Zwarte Piet = racisme, betekent niet dat je een racist bent als je geniet van Zwarte Piet. Wel dat we ons onvoldoende bewust zijn van de verschillende vormen van rassendiscriminatie. Dit geldt in dit geval voor een kinderfeest, maar tal van voorbeelden zijn er te noemen voor ons openbaar bestuur, de politie, de arbeidsmarkt, de media en ons onderwijs. De beschamende discussies die naar aanleiding van het VN-rapport op sociale media ontstonden, getuigen van de lange weg die we te gaan hebben. Evenals de oorverdovende stilte van onze eigen Ban Ki Moon in Rotterdam en het – verre van voorbeeldige – integratiebeleid.
Parels aan de zwijnen
Onze instituties kunnen en mogen niet achterblijven op onze jeugd die in alle diversiteit met elkaar opgroeit op school, op het voetbalveld en in de wijk. De oordelen en adviezen van onze rechters, mensenrechtenexperts en het VN-comité dienen onze Rotterdamse burgemeester en wethouders uiterst serieus te nemen en invulling te geven. De echte Ban Ki Moon zou het wel weten: Rotterdam heeft met haar rijke diversiteit goud in handen, maar pakt zij haar kans schoon of werpt zij deze parels aan de zwijnen?
NIDA houdt het college vandaag met bijna vijftig kritische schriftelijke vragen n.a.v. het VN-rapport het Rotterdamse college van B&W de spiegel voor.
Dit artikel verscheen eerder op WijBlijvenHier.nl