Kinderen bieden excuses aan voor terrorisme

Nourdin-El-Ouali-met-zoon

Samen doorbreken we de ketenen van het wantrouwen en de stigma’s.
Samen ontwikkelen we een nieuw bewustzijn.
Een nieuw begrip van diversiteit, een nieuw begrip van gemeenschappelijkheid, een nieuw WIJ!
Deze bewustwordingscampagne is hier een onderdeel van.

Nourdin El Ouali. 

In Nederland en andere landen is het al jaren gangbaar dat van sommige bevolkingsgroepen – vooral van moslims – wordt verwacht verantwoording af te leggen én afstand te nemen van zaken die elders in de wereld gebeuren. In het bijzonder van terrorisme. Hiermee worden groepen en individuen constant in verband gebracht met verschrikkelijke zaken waar ze niets aan kunnen doen. Dit wordt ook wel “guilty by association” genoemd of het toepassen van een “collectief schuldgevoel”. Het is inmiddels een genormaliseerd mechanisme dat eerder een segregerende werking heeft dan dat het mensen bij elkaar brengt.

#LetsUnite

Het idee ontstond om een #LetsUnite bewustwordingsfilmpje te maken met als doel om bloot te leggen hoe kinderen omgaan met soortgelijke beschuldigingen, vooroordelen en wantrouwen. Het resultaat: het zelfvertrouwen, zelfbeeld en vertrouwen wordt geschaad. Je ziet bijvoorbeeld hoe snel een jongen die aanvankelijk superheld wil worden zichzelf gaat zien als een boef, louter omdat het hem wordt aangepraat.

Collectief schuldgevoel

Filmmaker Abdelkarim El-Fassi over deze productie: “Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld bij het regisseren van een video. Jazeker, wat je nu gaat zien is onethisch en pedagogisch onverantwoord. Maar toch passen we dit al jaren toe op macroniveau en praten we bevolkingsgroepen al jaren een collectief schuldgevoel aan. En dat vinden we blijkbaar oké. Sterker nog, we ontvangen de spreekbuizen met staande ovaties en complimenten uit Londen. We belonen de personen die er gebruik van maken met veelbelovende prognoses en maken onszelf wijs dat het in het belang is van de goede zaak. Dit ettert nu al generaties door, vanaf het moment dat ik mee moest lopen in een mars na de moord op Pim Fortuyn (omdat de dader volgens sommigen ook uit “onze” hoek had kunnen komen) tot aan anno 2015: Parijs.”

“Als je mij wantrouwt vanwege hetgeen een andere moslim heeft gedaan, dan ben ik bereid om omwille van de symbolische betekenis, uw gemoedstoestand en ons onderling vertrouwen, hier afstand van te nemen. Maar andersom hoop ik te mogen verwachten van eenieder die deze stellingname van mij verlangt, dat hij of zij bewust wordt van zijn/haar eigen stigma’s en wantrouwen en bereid is hier iets tegen te doen,” aldus Nourdin El Ouali.

Nieuwe inzichten en volwassen discussies

Ook het neefje van El-Fassi speelt in het filmpje. El-Fassi hierover: “Ik accepteer niet dat mijn neefje Hamza, die ook in het filmpje te zien is, zich in 2030 nog steeds moet verantwoorden voor zaken waar hij niets aan kan doen. Hij is inmiddels een derde generatie Nederlandse-Marokkaan. Er is geen enkele rechtvaardiging om hem anders te behandelen dan zijn autochtone leeftijdsgenoten. en hem – en zijn generatiegenoten – op te zadelen met een last die voortkomt uit uw wantrouwen en angst. Er is geen enkele reden om hem niet in de eerste plaats te zien als een individu; een Nederlandse staatsburger.

Ik hoop dat deze video tot nieuwe inzichten zal leiden en volwassen discussies zal opleveren. Jij kunt in ieder geval helpen – deze wereld een klein stukje mooier te maken – door deze status/video te delen.
Zullen we vanaf nu een gemeenschappelijke taal achterlaten voor de generatie die komen gaat?‬”

Geregisseerd en geschreven door: Abdelkarim El-Fassi
Camera: Wouter Boes
Montage: Sjoerd Schipper
Productie: Asma El-Fassi, Stryder, Rabia Amezian, Hicham Issaouti, Nourdin El Ouali, Smahane Arghidi, Rahma Bavelaar, Malika Mouhdi and many others.
Speciaal dank aan de kinderen: Hamza, Lea, Yonas, Jaylisa, Sami, Wael, Aschraf.
Foto’s (achtergrond): Sanne van der Most
Meld je aan voor onze nieuwsbrief