Zodra NIDA ter inspiratie refereert aan ‘onze geschiedenis’ en ‘onze voorouders’ gedurende de wederopbouw van onze stad, dan springt Leefbaar op: ‘Dat waren uw ouders niet!’ Moet je dan Piet Jansen heten, om je als Rotterdammer te mogen identificeren met het leed van het bombardement, of met de trots op de wederopbouw van onze stad?
Als we in Rotterdam werkelijk één willen zijn, dan dient de gevestigde politieke orde zich te bevrijden uit de gevangenis van dit vernietigende hokjes-denken en te beseffen dat een gedeelde geschiedenis nodig is voor een gezamenlijke toekomst.
Lees hier hoe we dit samen gaan doen, dwars door het hokjes-denken heen!
Het artikel op Vers Beton verscheen naar aanleiding van dit bericht in het AD.