Rotterdam, 18 juli 2016 | Het afgelopen weekend demonstreerden een diversiteit van ruim duizend Rotterdammers van vooral Turkse afkomst tegen de, uiteindelijk mislukte, staatsgreep in Turkije. Ondertussen is de coup mislukt, maar zijn de spanningen in Turkije nog niet afgelopen en zijn er ook spanningen onder Rotterdammers van Turkse afkomst. Daarnaast zijn de demonstraties aanleiding voor enkele politici en opiniemakers om te stellen dat de integratie van ‘Turken’ zou zijn mislukt, omdat de veelal jonge demonstranten zich meer verbonden zouden voelen met Turkije dan met Rotterdam.
In verbondenheid met stad én wereld
Om met het laatste te beginnen: dit is niet waar. Sociologisch onderzoek (De lat steeds hoger – Entzinger, 2008) wijst uit dat Rotterdamse jongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst zich als geen ander zo sterk identificeren met hun stad, meer dan met Nederland of met het land van herkomst en meer dan Rotterdammers van Nederlandse afkomst. Een mens heeft meervoudige identiteiten en hoeft niet te kiezen voor het één óf het ander. Een diversiteit aan identiteiten komt in ieder mens samen. Des te meer in Rotterdammers.
Rotterdam is per definitie betrokken met de wereld
Rotterdam is met haar wereldhaven en historie per definitie betrokken met de wereld. We importeren zowat de hele wereld naar Rotterdam. Rotterdam is als stad op duizend en één manieren verbonden met een land als Turkije. De betrokkenheid van Rotterdammers met de wereld afdoen als ‘niet geïntegreerd’, getuigt van een gebrekkige betrokkenheid met Rotterdam. In de afgelopen twee jaar hebben in Rotterdam manifestaties plaats gevonden voor onder meer het onrecht en leed in Gaza, voor de Oeigoeren in China, voor de tragedie in Parijs, voor die in Ankara en in Brussel. Een maand geleden gingen we in Rotterdam samen de straat op na de tragedie in Orlando. Orlando ligt vijf keer zo ver van Rotterdam als Turkije. Deze demonstraties, zo ook die van afgelopen weekend, hebben niks te maken met integratie, maar met de wereldwijde solidariteit van Rotterdam. Natuurlijk dienen we hierbij te waken voor het importeren van internationale spanningen.
Trouw aan democratische principes
Op de demonstraties vrijdag voor het Turkse consulaat aan de Westblaak en ook zaterdag was dit de boodschap die NIDA-raadsleden Nourdin El Ouali en Aydin Peksert uitdroegen. Voor de democratie! Tegen de coup! De Turkse president Recep Tayyib Erdogan is de democratisch gekozen leider van het land. Hoe groot de onvrede, onenigheid en emotie ook kan zijn, we dienen dit op democratische wijze te uiten. Op de impulsieve en emotionele manifestatie aan de Westblaak op vrijdagavond, terwijl de poging tot een coup gaande was, bedaarde Aydin Peksert de demonstranten tot kalmte (zie video met vertaling). In reactie op alle spanningen en emoties in de taal van de avond (jawel in Rotterdam spreken we meer dan 100 talen!). Zie hier een video impressie van de demonstratie op zaterdag bij de Erasmusbrug en een interview met Nourdin El Ouali op Radio1 diezelfde dag.
In kalmte en verbondenheid, als eenheid in diversiteit
We moeten de kalmte bewaren, de verbinding blijven zoeken en waken voor onderlinge onrust, verwijten en aantijgingen. Zoals de Turkse bevolking zich in al haar politieke diversiteit keerde tegen de coup, vóór de rechtstaat en vóór de democratie, zo dient een ieder ook nu, in de nasleep ervan, met het gezonde verstand vast te houden aan elkaar, aan de rechtstaat en democratie. Zonder uitsluiting, zonder ongegronde aantijgingen, zonder elkaars ruiten in te gooien of erger. Samen in al onze diversiteit. Daarin ligt onze kracht en onze toekomst, Deo Volente! Voor zowel Rotterdam, als Turkije.
Zie ook de opinie van NIDA-raadslid Aydin Peksert hierover in dagblad Trouw van donderdag 25 augustus 2016: Vóór of tegen ons? Samen vóór Rotterdam!