“Onwenselijk dat Rotterdam banden aanknoopt met Israël”

Op dit moment bereidt burgemeester Aboutaleb een handelsmissie naar Israël voor met het ministerie van Economische Zaken. Volgens Nourdin el Ouali, fractievoorzitter van NIDA, moet Aboutaleb van dit bezoek afzien.

Precies deze week een jaar geleden demonstreerden we met meer dan 10.000 mensen over de Erasmusbrug voor menswaardigheid in Palestina, tegen het bloedvergieten, de bezetting en blokkade door de staat Israël. Inmiddels een jaar later ligt Gaza nog steeds in puin. Terwijl de toevoer van hulpgoederen voor Gaza van actiegroepen als Rotterdam4Gaza wordt bemoeilijkt door de Israëlische blokkade, wordt er voor de burgemeester van Rotterdam een bezoek ingepland aan Israël om de banden met deze apartheidsstaat aan te halen.

Met de watten waarin onze burgemeester tijdens het bezoek wordt gelegd, probeert Israël hun constante schendingen van VN-verdragen en mensenrechten te verdoezelen. Eén van de grootste demonstraties die ooit in Rotterdam is gezien, wordt weggewuifd door nu vriendelijk handjes te gaan schudden met Israëlische regeringsleiders met bloed aan hun handen. Dit mag niet gebeuren.

De realiteit van een agressieve koloniale uitbuiting en etnische zuivering door de staat Israël maken een menswaardig bestaan voor Palestijnen al decennia onmogelijk. NIDA, SP en GroenLinks riepen met schriftelijke vragen de burgemeester dan ook op geen banden aan te halen met Israël, een niet-democratische staat die voortdurend mensenrechten schendt. Dit schrijven is het begin van een pleidooi aan Ahmed Aboutaleb om vooral niet naar Israël te gaan in de hoedanigheid van burgemeester van onze stad.

De Palestijnen zijn sinds 1947 ofwel verjaagd uit hun huizen ofwel vermoord, gevangen, dan wel uitgesloten, collectief van hun identiteit beroofd en anno 2015 de wanhoop ver voorbij. Het afgelopen jaar, waaronder de uitkomst van de recente verkiezingen in Israël, hebben ons weer eens gewezen op het doodlopen van het vredesproces. Alle ministers van het nieuwe kabinet hebben stuk voor stuk uitgesproken een Palestijnse staat nooit te zullen erkennen.

Hoezo niet democratisch?

De eerste voorwaarde voor een democratie is dat de bevolking betrokken wordt bij het vredesproces en de soevereiniteit krijgt. Hiervan is geen sprake aangezien meer dan vijf miljoen van de nakomelingen van de gevluchte Palestijnen niet eens toegang heeft tot het land waar hun (groot-)ouders van verjaagd zijn.

Het recht op terugkeer is internationaalrechtelijk een belangrijk punt waar vaak te makkelijk overheen gestapt wordt. Vaak wordt op een Bijbelse manier geschermd met het recht op het bestaan van Israël. Hierbij wordt het recht van Palestijnen om naar hun land terug te keren en hun bezittingen op te eisen vergeten: in bezit genomen grond en de vele bezittingen waar Israël haar voordeel mee doet. Dit terwijl Palestijnen wegrotten in de vele vluchtelingenkampen in de regio.

Wie zich slechts focust op het mislopen van de onderhandelingen met de Palestijnse Autoriteit, óf op de strijd van Hamas en andere strijdgroepen met Israël mist de kern van de Nakba: de grote catastrofe die generaties Palestijnen hun recht van bestaan heeft ontnomen.
Nederzettingen en mensenrechten

De bouw van nederzettingen blijft voortduren. Een beleid dat willens en wetens in strijd met het internationaal recht wordt voortgezet. De economie van deze koloniale voorposten belemmert de hermetisch afgesloten gatenkaas-reservaten op de Westelijke -Jordaanoever in hun voorspoed. Daar komt ook nog eens bij dat de nederzettingen in dit gebied integraal onderdeel vormen van de Israëlische economie. Het zijn de Israëlische banken die leningen verschaffen aan deze omheinde woonblokken, het is Israëlisch belastinggeld dat een vestiging van veelal tot het Jodendom-bekeerde Europeanen en Amerikanen subsidieert. Het is vaak ook in hun naam dat Israëlische soldaten hard optreden om de veiligheid te waarborgen van de kolonies. Om dit koloniale beleid voor te zetten is het onmogelijk de mensenrechten van Palestijnen te waarborgen.

Gaza

In Gaza zijn geen kolonisten. Daar zitten veelal nakomelingen van gevluchte Palestijnen, afgesloten van de buitenwereld. Een oorlogsmisdaad waar de wereld over zwijgt. In samenwerking met de nieuwe regering van al-Sisi in Egypte en Israël wordt de weinige import streng gecontroleerd. Tussen de vervallen gebouwen als gevolg van Israëlische bombardementen leven de Palestijnen een armoedig bestaan. De groepering Hamas kan veel aangerekend worden, maar de bezetting van Palestina, de ontheemding van generaties Palestijnen en levensomstandigheden zijn het gevolg van Israëlische agressiviteit.

Het is een zwaktebod de Israëlische aanvallen te beschouwen als verdediging. Dit totaal ongelijkwaardige ‘conflict’ is begonnen met het niet eerbiedigen van internationaal recht. Het niet accepteren dat de Palestijnen met hun keuze voor Hamas na decennia van vernedering en marginalisering kozen voor verzet.

Israël

Uiteraard zal Aboutaleb geen vrede kunnen brengen. En uiteraard zal het afzeggen van het bezoek van onze burgervader aan Israël weinig aan het beleid van Netanyahu veranderen. Maar op zijn minst zal het duidelijk worden dat Rotterdam niet wil doen alsof Israël een normale democratische staat is waar je de banden mee kunt aanhalen. Dit zou getuigen van respect voor één van de grootste demonstraties die ooit in Rotterdam heeft plaatsgevonden tegen het bloedvergieten, de bezetting en de blokkade van de staat Israël op de Palestijnen. Dit zou getuigen van respect voor het internationaal recht.

Dit artikel verscheen eerder op versbeton.nl

Meld je aan voor onze nieuwsbrief